Foto’s India en Nepal

… na lang wachten, staan ze toch ook online

==> alles dus snel naar http://www.picasaweb.google.com/saidja.gielen

mwah

Nog 4 keer slapen

…zei Tim plots

Gek, dat het einde plots wel heel dicht bij is.. Over enkele dagen is het gedaan met de pret!

Maar daar zullen we dan ook nog ten volle van profiteren!

Na de erotische kunst, een snelle tijger, nOg een kasteel (vol luide Indiers) en een dagje vogelspotten op de fiets, gaan we morgen wat chillen in een zwembad van een paleis.
Daarna op naar Delhi, waar we nog wat gaan hangen, lekker Indisch eten (hoewel we allebei ook al een stevig hongertje hebben in een goed stukske vlees, een pak Belgische friet, macaroni met kaassaus en hesp, pensen met appelmoes en nog van die goeie Belgische kost, samen met een stevige pint mEt kraag), misschien zelfs nog wat souvenirs kopen en dan toch nog even dat warme zonnetje meepikken!

En dan is het vrijdag zo ver: we vertrouwen erop dat British Airways ons veilig naar London (BA256) en naar Zaventem (BA404) brengt, alwaar we hopelijk om 19u50 zullen landen…

Dus wie zin heeft: vrijdagavond een pintje drinken in kortenberg, check!

En daarna lekker kerst vieren, huisje en leuke job zoeken, familie en vrienden zien, lol trappen, …
Het was fijn, maar het wordt tijd om weer naar huis te gaan!

Tot vrijdag!!!

Smootch

Trein naar zon en rust

Joehoew snotters en protters!

Na een dagje hangen op een terrasje in Delhi, alwaar we mn verjaardag gevierd hebben met plaatselijke chips en rum-cola, en na meer informatie te hebben over de prijzen van vliegers, bleek de trein uiteindelijk toch een iets (tot veel) goedkopere optie.

Bijgevolg zijn we al gepasseerd langs Orccha, alwaar we de restanten van oude paleizen grondig hebben doorzocht. De huidige bewoners bleken grote apen en gieren te zijn, waardoor het hele ding een leuke jungle-book achtige indruk gaf. Aangenaam dorpje, rustige sfeer, niet te veel gehakketak, fijn dus!
Ondertussen zijn we in Kajuraho, nog een ander klein dorpje (en joepie, we hebben een hotelletje met een zalige tuin), maar echter zeer bekend in India vanwege zijn erotische kunst. Dat konden we toch niet missen? Dus straks of morgen gaan we weer wat tempels bezoeken, maar dit keer vol uitgehouwen porno 🙂 Ik ben benieuwd! Daarna willen we ook nog even echt de jungle in trekken, op zoek naar wat overlevende tijgers. Misschien eens fietsje of moto huren, het plan is alvast ons niet te haasten, te genieten van het zonnetje (want over een kleine 2 weken duiken we de winter in) en van elk moment vakantie dat ons nog rest te profiteren!

Verder vele zoenen en merci voor de verjaardagsberichtjes en telefoontjes, altijd leuk iets van thuis te horen!

Tot gauw!!!

Smootch

Adios Nepal!

Joehoew daar!!!

Alles goed met iedereen? Lien al bevallen? Saartje gezond en wel? Hebben de werklozen al werk? Zijn de zieken al genezen? Zijn alle kerstlijstjes al opgestuurd? (neen, duidelijk niet!) Komt de winter stilaan in’t land?

Hier alles eej owkeej! Wij zijn sinds gisteren terug in Kathmandu, na eem weekje door de vallei te trekken. Zo zijn we naar Baktapur getrokken, vol oude tempels, fijn houtwerk, middeleeuwse gebouwtjes en rstieke plekjes, plekjes en fonteintjes. Van daar wat gaan wandelen, doorheen de rijstvelden (die stiekem een doolhof van paadjes vormen, waar je gelukkig altijd wel uitgeraakt, welke weg je ook op moet, volgens de locals ben je bijna altijd de goeie richting uit aan het wandelen). Vervolgens brachten de lokale bussen ons naar Dakshin Kali, waar de volgende ochtend onze magen al vroeg op de proef werdem gesteld: zaterdag is blijkbaar een rampzalige dag voor de hindoes (gek, het is hun enige vrije dag, ik zou eerder blij zijn…), dus proberen ze de bloeddorst van de wrede godin Kali te bekoelen door het (bijna bandwerk-gewijs) slachten van hanen en bokken. Niet hindoes mogen weliswaar niet op het slachtplaform, maar we hadden best een ‘goed zicht’ 🙂
Verder zijn we nog naar Patan (zowat hetzelfde al Baktapur, maar veel drukker, heter en lastiger) gewandeld, en onderweg een festivalletje tegen gekomen (I DE AL! Live muziek luisteren in het gras onder de zon, dat kunnen wij echt bijzonder goed!), fijen tussenstop, want Patan zelf is zo’n beetje een rotstad vol tutterende stinkerds die gewoon voor niks tuuten en veel lawaai maken. De dag erna dus gewoon terug naar Kathmandu, alwaar we onszelf hebben beloond met een frisse pint op een zonnig dakterras.

Na een voormiddagje plannen in het zonnetje, weten we nog steeds niet wat ons de komende 2 weken te wachten staat 🙂 We gaan op de luchthaven in India eens checken voor vliegtuigtickets binnen India (zouden prijzen zijn alla Ryanair, dus misschien wel de moeite, kunnen we toch nog even naar het strand?) en anders zal het midden India worden, de jungle in… Allesinds, morgen verlaten we Nepal, dus vanaf dinsdagavond is het weer op ons Indisch nummer te doen eh..

Alee, lieverds, tot de volgende, dikke zoenen, wij genieten hier nog gauw van onze latste weken (want het begint in te korten eh…)

Namaste!!!

Het zijn bergen en ravijnen…

Wij zijn veilig terug van een heuse trektocht, geen benen gebroken, onze voeten niet kapot van de bleinen (blijnen?), niet uitgeput door te weinig zuurstof, maar springlevend (Tim weliswaar met wat afgevroren tenen en 10 kilo minder) en kiplekker terug in Pokhara, waar we nu lekker in het zonnetje een beetje bekomen, lekker vettig eten om weer wat bij te komen en een vers vruchtensapje drinken in het zonnetje om onze koude botten en stramme spieren wat te verwarmen 🙂

Ja, ondanks onze schrik voor zwakke knieen, pijnlijke blaren en hoogteziekte, zijn we al bij al zonder kleerscheuren de pas over geraakt.

2 weken geleden begonnen we, om 6 u al aan het busstation om uiteindelijk pas om 7u30 te vertrekken, verder nog wat extra volk op te halen (en te denken, die moeten hier toch niet allemaal nog bij? Jawel hoor! Waar juist maakt de buschauffeur niet veel uit, iedereen zit maar op elkaars schoot/nek en als het je niet aanstaat kruip je maar op het dak!)
Smiddags aangekomen op 800 m, met goeie moed vertrokken, nog geen idee van wat ons te wachten stond ( ze zijn hier een nieuwe weg aan het aanleggen op de wandelroutes, fijn voor de bevolking, maar wij wisten niet of alles nog mooi ging zijn, of we al dan niet overal door gingen kunnen…). Hoewel de stemming er bij ons goed in zat, zat het weer de eerste dagen nog steeds niet mee: elke dag wolken, na meer dan een week in Nepal hadden we nog geen enkele berg met sneeuw gezien. Het landschap was gelukkig prachtig genoeg: groene valleien met terrassen, sprookjesachtige watervallen, paarden en geiten, schattige dorpjes, prachtige uitzichten… Dag na dag trokken we verder, in het begin vaak iets verder dan gepland (we waren meestal rond de middag al waar we planden te slapen… Dan konden we even goed nog even verder eh…). We hadden samen 1 zak, ongeveer 12 kilo schatten we, alvast zeker doenbaar, zeker als we hoorden dat veel mensen echt wel 15 tot 18 kilo mee zeulen, en wij mochten dus de helft van de tijd gewoon niets dragen, heerlijk!
En dan heb je nog al die sherpa’s, de dragers, wat een ferme kerels! Die mannen (en soms ook vrouwen) sjouwen kilo’s en kilo’s van her naar der. Niet alleen bagage van touristen, ook hout, stro, gasbekkens, stoelen, tafels, boomstronken, rioolbuizen, alles wat je je maar kunt bedenken, dat zijn pas de ezels van de himalaya.

Hoe hoger we gingen, hoe kouder het werd en dat is behoorlijk koud hoor! Overdag geen probleem, wandelen in je t-shirtje, tot de wind te hard komt opzetten, savonds hopen op een warme douche, eventueel een emmer warm water krijgen en anders je met koud water wassen, je eten bestellen en al klappertandend wachten, elkaar warm wrijven, eten en snel je bed in (vaak al tegen 19 of 20u), onder ons dun slaapzakje en gelukkig meestal ook lekker warme, dikke dekens.

Gelukkig kwam de zon er na enkele dagen door, en wat een verschil! Plots zagen we overal witte toppen rondom ons, Prachtig beschenen door de opkomende zon! Dat maakt het stappen nog een pak aangenamer! Overal waar we kwamen hadden we prachtige uitzichten! Omdat we tijd genoeg hadden en flink moeten acclimatiseren (hEt sleutelwoord van de hele trek, immers, als je te snel stijgt, kan je hoogteziekte krijgen, en daarbij long- of hersenoedeem, wat blijkbaar fataal kan zijn, en daar hadden we niet zoveel zin in…), hebben we nog wat zijtochtjes gemaakt, naar het bevroren meer (dat blijkbaar enkel in de winter bevroren bleek, maar toch dubbel en dik de moeite was), en Tilicho lake (waar we zelfs door de sneeuw wandelden.

Het is ongelooflijk om de hele tijd zulke mooie uitzichten te hebben, maar tegen het einde begon het echt wel koud te worden (op 4200 en 4800m hoogte slapen is niet niks!!!). De dagen dat we het hoogste punt over moesten (5414m, Thorung pass), vertrokken we om 6u sochtends (er zijn er die om 3 of 4u snachts vertrekken, om de zonsopgang te zien, dikke gekken! dan is het nog -20graden ofzo!), en het was koud!!! (bvb: ik smoste een beetje water op mijn jasje, en nog voor het zich echt in druppels kon verspreiden, was het al bevroren) handschoentjes aan, alle kleren aan die we mee hadden en met de stok naar boven pikkelen. Het bleek wel mee te vallen, in 2 uur tijd waren we boven (terwijl we hoorden van anderen dat we er 4 a 5 uur over deden), waar het echter zooooo hard waaide, dat onze camera zelf geen minuutje aan wou blijven (blijkbaar kan de batterij die koude niet aan), we dus amper foto’s hebben van daarboven, onze vingers zo hard bevriesden, dan we gewoon snel snel terug lagere (en warmere) oorden opzochten. Dan begon voor Tim de echte kwelling: naar beneden! Je wil snel gaan, want je wil naar de warmte, maar je knieen moeten mee willen natuurlijk 🙂

Dus voorzichtig gedaald, moe maar voldaan aangekomen en dan beslist niet het hele circuit af te maken, langs dit deel is de weg al af, waardoor het een redelijk saaie weg is geworden en je redelijk wat gestoord wordt door voorbijrijdende bussen, moto’s, wind en opdwarrelend stof. Dus dan maar snel doorgegaan naar Jomson (daar ging ons dagje rust) en gisteren de bus terug gepakt naar Pokharam alwaar we hier dus verdiend genieten van een zonnige dag en eens de tijd nemen om onze mailtjes rustig te checken (1 keer in een maand mag wel eh…)

We zijn ondertussen in de helft van onze vakantie, Tim is net onze visa gaan verlengen, we blijven nog iets langer in Nepal, we moeten immers de vallei van Kathmandu nog bezoeken, en daarna gaan we door naar centrum India, waar er wat minder toeristen zouden zijn en enkele jungle-book achtige nationale paren (tijgers zien is de bedoeling, maar ik heb er niet te veel vertrouwen in 🙂 )

En dan terug naar huis, kerstmis vieren en lekker eten bij een warm haarvuur, want er mogen hier weer wat kilo’s bij hoor!!

Dikke zoen!!

Namaste!

Joehoew Belgjes!

Vandaag beginnen we met een weetje: de chilisaus hier (en het eten in het algemeen) is best pittig!

Zo pittig zelfs dan onze darmen het regelmatig moeilijk hebben met de vertering ervan, maar ach, dat proberen we te blussen met rijst, linzen en noedels (njammie!).

Hier dus alles sehr gut! Morgen vertrekken we op trektocht rond de anapurna, een trektocht van 2 weken (je zal dus ondertussen niks meer horen van ons, maar wees niet ongerust, we trekken onze plan, en hebben het nummer van de helicopter in onze achterzak), mEt de rugzak, pakt dat we dat wel aankunnen zeker? Kben een beetje benieuwd 🙂 We hebben er veel zin in, maar het is hier de laatste dagen stevig bewolkt en ook regenachtig (hoewel het weerbericht op internet anders beweert 🙂 ), dus we hopen wel op een zonnetje als we beginnen trekken.

Voor de rest, nepalezen zijn best aangename mensen (naar mijn mening zelfs iets aangenamer dn de gemiddelde burundees), indiers ook, maar o zo druk! Dus we blijven waarschijnlijk nog wel iets langer in Nepal, het bevalt ons hier best! ALs we terug zijn gaan we eens checken of we nog gaan raften, naar de jungle gaan of misschien wel gaan paragliden, het ziet er hier allemaal superfijn uit, maar ja, het zal ook een beetje van het budget afhangen eh…

Ziezo, kort en krachtig! Tot over 2 weken, en vergeet niet:
Geen nieuws, is goed nieuws!!! En goed nieuws is ook goed nieuws (zoals een kort bericht lijk het deze 🙂 )!!!

Dikke zoenen!

en moge al uw eigenschappen gezegend zijn door de goden (=namaste)

Budha’s, tempels en vuurwerk

Joehoew daar!!

T’es n snelleke, want we willen nooit te veel tijd verspillen aan internet (want er is hier zo veel te zien en te doen!), maarsoms mag dat toch even om te laten weten dat we nog leven en alles goed gaat, nietwaar?

Maar dus, ondertussen in een stevige toeristenval gestapt, waardoor we plots wel in een ietwat minder goeie trein zaten, en maar een halve dag in Agra konden blijven, sorry dus mama, ik ben geen 3 dagen de Taj Mahal gan bezoeken, maar eerlijk gezegd zou ik dat zowiezo niet doen, na 1 keer heb je’m wel gezien eh… En iedereen maar spectaculair doen over de zonopgang en -ondergang, maar veel vond ik daar niet aan, een hoop vieze, grijze smog, ja dat zagen we, zoals overal in India tot nu toe…

Dan verder door naar Varanasi, de heilige stad aan de Ganges, waar mensen naartoe komen om te sterven, zodat ze niet weer eens moeten reincarneren, maar kunnen ontnappen naar het nirvana. De rivier is echt degoutant! Wederom een mooi staaltje vervuiling (echt overal in India waar we al zijn geweest is het zo vuil! Iedereen kakt en rochelt maar op straat, gooit zijn dingen door de ruiten, het is echt jammer!). Maar de Indiers laten het niet aan hun hart komen, zij gaan zich ’s ochtends met z’n allen lekker baden in de Ganges, poetsen hun tanden erin en moeten volgens het ritueel ook 3 slokken water drinken (bweurk!), terwijl alle toeristen erbij staan, foto’s van hen te trekken, en de koeien er ook bij plonzen. Wij keken er vanop een afstandje naar, met een theetje, vanop een dakterrasje 🙂

Terwijl we wachtten op het festival van het licht (diwali), zij we even in Sarnath gepasseerd, een klein stadje waar Buddha zijn verlichting heeft gevonden en zijn volgelingen taken heeft gegeven (of zoiets?), dus het stond daar vol klooster, en wij zijn dan maar blijven slapen in het Tibetaans klooster, want daar waren het wel allemaal erg vriendelijke mannetjes!

Dus ja, aangezien we op zulke heilige plaatsen zijn geweest, hebben we ondertussen al wel genoeg tempels enzo gezien, die
zijn er immers genoeg! Percies alsof tempels kweken gelijk konijnen… Ondertussen werd het dan endelijk Diwali, en het bleek een beetje te vergelijken met ons kersmis of nieuwjaar: iedereen hangt zijn gevel bomvol lichtjes, zet kaarjes op de vensterramen en voor de deur, sommigen laten ook kaarsjes varen in de ganges (heel mooi!) en dan tegen de avond begint het: je hoorde de voorbije dagen hier en daar al bommetjes, maar waj waj, iedereen begint gewoon random vuurpijlen en bommetjes af te schieten naar believen. In het begin vonden we dit niet zo spectaculair (je ziet overal wel eens een vuurpijl, maar nooit 1 mooi geheel), maar het bleef maar gaan en vermeerderen, en uiteidnelijk bleek het echt schitterend! We zaten wederom ergens op een dakterrasje en waar je ook keek zag je wel vuurwerk. En aangezien wij zo hoog zaten, was het vuurwerk ook vlak naast ons (ja, dat moeten we er ook wel bij zeggen, levengevaarlijk was dat!!! Hier en daar zag je ook een pijl scheef of horizontaal afgestoken worden, amper tussen de huisjes door…)
En zo bleef het de ganse nacht doorgaan… Tot we om 4 uur ons bed uit moesten om de bus richtng Nepal te nemen, en voila, 24 uur later waren we in Kathmandu, waar we dus midden ind e nacht arriveerden en het niet zo simpel bleek een hotelletje te vinden dat open wou doen En nog een kamer vrij had (het is duidelijk hoog seizoen).

Voila, morgen trekken we de vallei in voor een dagje en maandag gaan we naar Pokhara, om daar de Annapurna rond te gaan trekken, woehoew!!!

Hele dikke zoenen daar, en tot de volgende!

(we zijn dus niet meer bereikbaar op ons indisch nummer eh, nu is het (+977)9818752917)

Tot gauw, in de kouw!
Saindia en Timalaya

PS: geen tijd om typfouten na te kijken hoor, je moet er maar mee leren leven 🙂

Saindija en Timalaya

Joehoew kouwkleumerds!

especially for you, nog een beetje blog, want we zijn weer on the road!!

Dus, eergisteren zonder kleerscheuren aangekomen bij onze couchsurf, sympathieke gast, en sympathieke familie ook. We hebben onze eigen kamer en badkamer gekregen (die we nu wel moeten delen met een italiaanse couchsurfer). Ze hielpen ons direct een bustickets, vertelden ons ook dat we het gigantische festival over enkele dagen niet mogen missen (wat we eerst duidelijk wel van plan waren!), brengen ons van tijd tot tijd een lekker theetje en zitten voor de rest de godganse dag tv te loeren 🙂

Wij hier ondertussen al wat Delhi bezocht, tof tof tof! Wat een gigaaaantische stad! Vrolijke mensen trouwens, die Indiers! Iedereen wilt met ons op de foto 🙂 Tim is hier trouwens the holy man (jaja, die baard werp z’n vruchten af), het is weer eens iets anders dan Ali Baba. Wel heel veel mensen die op straat wonen, veel vuiligheid en kak en pis op de straten, ongeloooooflijk veel drukte en getoeter, en dat bij een lekker warm weertje, maakt dat we erg dankbaar zijn dat we ons op het terrasje van ons gastgezin rustig kunnen terug trekken!

Morgen vertrekken we naar Agra, naar de Taj Mahal en van daar reizen we door naar Varanasi, waar we het festival van het licht hopen mee te maken (de Indische naam ben ik al weer kwijt, oooh het is moeilijk, dat Hindi! Kirundi is er niets tegen!)

EN nu verder gaan koken voor het gezin (onze tegenprestatie voor 3 nqchtjes grqtis logeren), typisch vlqqmse kost: appelmoes met gebakken pattatten en kip (pensen hebben ze hier niet 🙂 ), de mama en de zus zijn al enkele keren ongerust komen kijken, ze vertrouwen het goedje niet en vinden hun rijst niet terug, maar hja, pakt dat ze het lekker gaan vinden eh..

Alee, wie weet schrijven we hier binnenkort nog wel iets, in elk geval zijn we in India te bereiken op volgend nummer :
9899322906

Ziezo, tot snel lieverds!!!

Zwetende zoenen!

Aangezien Tim zijn stilzwijgen volhoudt…

..zal ik hier maar snel weer iets zetten zeker?

Want het was al even geleden, en eigenlijk hadden we nog wel wat mooie foto’tjes in petto.

Nog een weekje prullen met foto’s om enkele mooie fotoboeken samen te stellen, en dan is het zover, dan is ook Tim terug, joepie!!! Voor wie zin heeft om wat te gaan roepen als ie aankomt: wees paraat in Zaventem, maandag 26 september, waarschijnlijk tegen 7u30 a 8u.

Joepie!! Ik kijk er al naar uit!! Hopelijk hij ook…

En we gaan nog ni naar huis…

nog lange ni!
nog lange ni!

Alee, toch als een weekje nog lange ni is…

Nog 1 weekje in de zon, aan het meer, bij m’n vriendje, tussen de zwarten…
Nog 1 weekje blokken, trouwfeesten organiseren, vrijgezellen doen, bloemen bestellen, een zaal versieren en tussenin toch weer nog wat blokken…
Nog 1 weekje goedkoop op restaurant gaan, plat warm bier drinken en een boek lezen bij kaarslicht als de stroom uitvalt
Nog 1 weekje snel marktjes afschuimen voor wat afrikaanse souvenirs en herinneringen
Nog 1 weekje er met het vriendje van tussenuit muizen, aan het strand gaan hangen en misschien een massageke meepikken
Nog 1 weekje goedkope brochetten kunnen schransen, tegen iedereen hallo moeten zeggen op straat en af en toe ne plakker kwijt proberen te geraken

Mja, ik zal het hier missen!

GELUKKIG is het ook nog maar 1 weekje voor ik mijn familie en vrienden terug in mijn armen kan nemen, eindelijk mijn metekindje kan zien (voor de eerste keer!!), ik nog eens ne frissen duvel kan achterover slaan, een goed broodje met zongedroogde tomaatjes en parmesan kan eten, we gaan feesten voor Judith haar vrijgezellen en trouw, Mieke haar zwangere buik kan bewonderen, al die nieuwe huizen en appartementen kan aanschouwen en gewoon terug zonder te vrezen voor mijn leven op straat kan fietsen.

Dus ik heb ook fijne vooruitzichten!!! 🙂

En over fijne vooruitzichten gesproken:
Iemand zin heeft om volgende donderdagavond (den 18e) ne la chouffe te drinken in den Annex? Ik alvast wel!

Zoen en tot volgende week!